Kryzys gospodarczy dotykający różne regiony świata zmusza poszczególne państwa do poszukiwania nowych kierunków rozwoju, uwzględniających ochronę środowiska i zapobieganie niekorzystnym skutkom działalności człowieka1 na środowisko. Właściwym kierunkiem takiego rozwoju może okazać się „zielony” wzrost gospodarczy prowadzący do osiągnięcia tzw. zielonej gospodarki, która łączy potrzeby gospodarcze, ochronę środowiska przyrodniczego i klimatu. Monitorowanie stopnia tzw. zazielenienia gospodarki umożliwiają wskaźniki odnoszące się do polityki gospodarczej. Są to m.in.: wydatki inwestycyjne na ochronę środowiska, podatki związane ze środowiskiem, wielkość rolnictwa ekologicznego czy działalność inwestycyjna w zakresie odpowiednich technologii i zarządzania.
Celem opracowania jest zaprezentowanie takich miar. W artykule opisano zagadnienia teoretyczne oraz wskaźniki służące do pomiaru zielonej gospodarki, a następnie przedstawiono sytuację Polski na tle pozostałych krajów UE w różnych latach XXI w. w zależności od dostępności danych.
zielona gospodarka, elementy zielonej gospodarki, wskaźniki monitorowania, wskaźniki polityki gospodarczej i jej następstwa
Bujanowicz-Haraś, B. (2009). Regionalne zróżnicowanie nakładów inwestycyjnych na ochronę środowiska w Polsce. Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych, nr 41, Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa.
CSO (2014). Green Growth in the Czech Republic. Selected Indicators 2013. Czech Statistical Office, Praga.
Domańska, W., Górska, A., Wojciechowska, M. (2014). Rachunki podatków związanych ze środowiskiem. Wiadomości Statystyczne, nr 6, GUS i PTS, Warszawa.
EEA (2010). Środowisko Europy 2010 — Stan i prognozy. Synteza. Europejska Agencja Środowiska, Kopenhaga.
EEA (2012). Environmental Indicator Report 2012 Ecosystem Resilience and Resource Efficiency in a Green Economy in Europe. Europejska Agencja Środowiska, Kopenhaga.
EEA (2014). Air Quality in Europe. 2014 Report. Europejska Agencja Środowiska, Kopenhaga.
EEA (2015). Środowisko Europy 2015 — Stan i prognozy. Synteza. Europejska Agencja Środowiska, Kopenhaga.
Fraunhofer ISI (2008). Concept of a Technology Classification for Country Comparisons. Ulrich Schmoch Fraunhofer Institute for Systems and Innovation Research, Karlsruhe. Pobrano z: http://www.wipo.int/edocs/mdocs/classifications/en/ipc_ce_41/ipc_ce_41_5-annex1. pdf.
GDOŚ (2013). Rejestracja w EMAS. Przewodnik dla organizacji. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Warszawa.
GUS (2016). Wskaźniki zielonej gospodarki w Polsce. Urząd Statystyczny w Białymstoku, Białystok.
IOŚ (2013). Ocena jakości powietrza w strefach w Polsce za rok 2014. Inspekcja Ochrony Środowiska, Warszawa.
KE (2008). Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów. Zamówienia publiczne na rzecz poprawy stanu środowiska. Komisja Wspólnot Europejskich, Bruksela. Pobrano z: https://www.uzp.gov.pl/_data/assets/pdf_file/0022/26518/KOM-2008-400_Zamowienia-publiczne-na-rzecz-poprawy-stanu- srodowiska.pdf.
OECD (2011). Towards Green Growth: Monitoring Progress OECD Indicators. OECD Green Growth Studies, Paryż.
OECD (2013). Monitoring Progress Towards Green Growth: OECD Indicators 2013 Report. Paryż.
OECD (2014). Green Growth Indicators 2014. OECD Green Growth Studies, Paryż.
SN (2011). Green Growth in the Netherlands Statistics. Netherlands, Haga.
UNEP (2011). Towards a Green Economy. Pathways to Sustainable Development and Poverty Eridication. Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych, Nairobia.
UNEP (2012). Measuring Progress Towards an Inclusive Green Economy. Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych, Nairobia.
